Yeğenimin Elbisesi

Evime yeni alıştığım şu günlerde hafta sonunda ablamların ziyaretini haber alır almaz, dikiş kariyerimin(!) başlangıcı olarak yeğenime kendi yaptığım bir hediyeyi sunmalıyım diye düşündüm. Yalova’da cumartesi günleri kurulan pazara atıverdim kendimi.

 Eğer bu bölgeye yakınsanız ve kumaşlara, dikişe ilginiz varsa, Yalova pazarını tavsiye ederim. Pazarın bir kısmında az da olsa her pazarda bulunmayacak kumaşçı tezgahları bulunuyor. 1-3 metre uzunluğunda değişen kumaşları yine 1-3 TL fiyatlara bulabiliyorsunuz. Tahmin edeceğiniz gibi bunlar kumaşçıların kalan parçaları, bazılarında küçük defolar var ama pek çoğu işinizi görebilir nitelikteler.
Bu arada defosuz kumaşları da bulmanız mümkün. Sevgili Özlem’le birlikte gittiğimiz bu semt pazarı her seferinde kumaşlar açısından kendimizi kaybetmemize neden oluyor. Bu tür kumaşçılarda sanırım Özlem de Bakırköy’de kurulan cumartesi pazarını önerecektir. İki Pazar arasındaki karşılaştırmayı en iyi şekilde yapacak olan da o diye düşünüyorum.

Böyle bir cumartesi günü ben de yeğenim için kumaş ve aksesuarlar beğenip eve geldim. Daha önce “Tavuskuşu Kuyruklu Kediler”de yaptığımız gibi Burda Dergisi’nden çocuk elbisesi kalıbı beğenerek üzerinde değişikliklerle kendimce uyarlamalar yaptım. Aldığım dergide tek bir çocuk elbisesi kalıbı vardı, o da kışlık uzun kollu bir elbiseydi. Kumaşlarıma ve aklımdakine tam olarak uymuyordu ama ölçü konusunda ve şekil itibariyle benim için baz kalıbı oluşturdu. Çıkardığım kalıbı elbisenin üst bedeni için kullandım. Alt kısımdaki astar görünümlü pembe kumaş için etek ucunu yanlardan 2-3cm kadar daralttım. Kollarını da istediğim ölçüde kısaltarak yazlık bir görünüme getirdim.

İşimi biraz aceleye getirdiğim ve uzun zamandır dikiş dikmediğim için, bazı ayrıntılarda zorlansam da bu yanlışlar benim için tecrübe oldu. İç dikişler için overlok yerine, dikiş makinemdeki nakış ayarları ile üzerine bir de ince kurdela diktim ki, astarlık olan ve ipikleri çok atan kumaşım iç kısımlarda kötü bir görüntü oluşturmasın. Yaka etrafına pullar diktim ve böylece yaka da hareket kazandı.

Kumaşın desenleri enine boylu boyunca uzatıldığı için elbisede ön beden dikişli görünmesin diye (ön bedeni kumaş katına getirdiğim için) arka bedende daha canlı desen birikmesi oldu. Arkadaki desen ön bedende olmuş olsaydı daha sevimli olacaktı belki ama etek ucuna büzdürerek eklediğim tüller elbiseyi biraz daha canlandırdı.

En önemli kısım da yeğenimin elbiseyi beğenip beğenmeyeceği konusuydu. Elbiseyi görür görmez beğendiğini anladım. Bu da işçilik kısmının zorluklarını silip attı. Kollarında lastik ile büzgü uygulamak için fırsatımız kalmadı maalesef. Yine de güzel bir haftasonunu küçük bir hediyeyle tamamlamış olduk.

Ebru